کد مطلب:162376 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
جعفر بن عفان طائی
ابو عبدالله جعفر بن عفان طائی، معاصر با امام صادق علیه السلام بود. وی كه از شعرای كوفه بود روزی مرثیه اش را در حضور امام صادق علیه السلام خواند. امام علیه السلام سخت گریست و فرمود: ای جعفر، اینك خدا بهشت را بر تو واجب ساخت. او به حدود سال 150 ه.ق. وفات یافت.
1. لیبك علی الاسلام من كان باكیا
فقد ضیعت احكامه و استحلت
2. الابل محوا أنوارهم بأكفهم
فلا سلمت تلك الا كف و شلت [1] .
1. بگذار هر گریه كننده ای بر اسلام بگرید. زیرا احكام و قوانین آن تباه شده و آن را مباح شمرده اند.
2. با دست های خود به خاموش كردن نور آنها پرداختند. امیدوارم آن دست ها سالم نماند و فلج شود.
1. لیبك علی الاسلام من كان باكیا
فقد ضیعت احكامه و استحلت
2. الابل محوا أنوارهم بأكفهم
فلا سلمت تلك الا كف و شلت [1] .
1. بگذار هر گریه كننده ای بر اسلام بگرید. زیرا احكام و قوانین آن تباه شده و آن را مباح شمرده اند.
2. با دست های خود به خاموش كردن نور آنها پرداختند. امیدوارم آن دست ها سالم نماند و فلج شود.
[1] ادب الطف، 192/1. و الذريعة، ج 9، جزء اول، ص 196.